Anna Piotrowska

Tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka „mufmi” w Warszawie (od 1995 r.). Od 1996 r. stworzyła 110 autorskich choreografii i przedstawień. Kierownik artystyczny (2014-2018) w Teatrze Rozbark. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek,
(Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreograi, British 4 Polish Dance i in. Laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo.

Stypendystka British Council Awards 2004 Young Polish Arts Entrepreneur. Producent przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i animacja kultury. Juror Międzynarodowego Konkursu Choreogracznego Uczniów Szkół Baletowych. Uczestniczka wielu międzynarodowych festiwali, reżyser ruchu w teatrach dramatycznych m.in. w Szczecinie, Zielonej Górze, Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Białymstoku i Legnicy.

Stworzyła spektakle m.in. dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego We wrześniu 2015 r. spektakl w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Anna Piotrowska otrzymała Złotą Maskę nagrodę Województwa Śląskiego za całokształt pracy, za reżyserię i choreografię spektakli dla Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w 2015 r. Spektakl „bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.