Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia?
Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem. Spektaklem-opisem – czegoś co jest.
Spektaklem, w którym wszystkie gesty są tylko gestami.
I nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują pokazać.
Ten spektakl jest opisem świata-który-powstał,
czyli świata-który-nie-powstał,
bo powstanie świata jest wiecznym powstawaniem świata.
Ja staję się w zetknięciu z Ty; stając się Ja, mówię Ty. Każde prawdziwe życie jest spotkaniem.
Ten spektakl jest spotkaniem.
Od pierwszej sekundy spektaklu wyruszamy w niepokojącą, hipnotyczną podróż w głąb osobowości człowieka, która ulega zagładzie, aby odrodzić się w perspektywie metafizycznej. Punktem zwrotnym jest moment przejścia granicy dwóch światów – doczesności i wieczności. Maciej Kuźmiński – twórca wielokrotnie nagradzany w Polsce i za granicą – odkrywa fascynujące cechy indywidualności scenicznych i artyzmu formalnego tancerzy Polskiego Teatru Tańca. Portretując kondycję jednostki i współczesnego społeczeństwa, sięga po pozornie odległe inspiracje – szkic literacki jednego z polskich „twórców przeklętych” Edwarda Stachury oraz nacechowaną narodowo twórczość muzyczną Stanisława Moniuszki.
Dawno nie spotkałam się z tak doskonałą choreografią: od wypracowanych spójnych rysunków choreograficznych, aż po wyważoną dynamikę ruchu tancerzy. (…) Ten spektakl to przede wszystkim doskonały wybór solistów i baletu, a także współgranie muzyki z tańcem, tak, że nie potrzeba żadnych słów i dodatkowych komentarzy.
Katarzyna Nowicka, kulturapoznan.pl
Dawno nie spotkałam się z tak doskonałą choreografią: od wypracowanych spójnych rysunków choreograficznych, aż po wyważoną dynamikę ruchu tancerzy. (…) Ten spektakl to przede wszystkim doskonały wybór solistów i baletu, a także współgranie muzyki z tańcem, tak, że nie potrzeba żadnych słów i dodatkowych komentarzy.
Katarzyna Nowicka, kulturapoznan.pl
Poprzez zmiany dynamiki i innych aspektów ruchu Maciej Kuźmiński uzyskał czytelną analogię do zmieniających się stanów psychicznych człowieka. W choreograficznej koncepcji Macieja Kuźmińskiego odkryta zostaje podstawowa różnica widoczna w „ciele społecznym” i w „ciele prywatnym”. Wirtuozowsko oddane zostało to w „Mazurze”. Na tle patriotycznie kojarzącej się muzyki mamy zestaw klisz ruchowych, które mogą stanowić satyryczny obraz współczesnego społeczeństwa (nie tylko polskiego), powtarzającego gesty aktywności nastawionych na zarobek, usztywnionych, stereotypowych i zmechanizowanych.
Barbara Kowalewska, kulturaupodstaw.pl
Cztery spektakle zrealizowane w mijającym roku przypomniały zapominalskim i udowodniły niedowiarkom, jak imponujące są umiejętności tancerzy PTT, tworzących znakomity, zgrany i ufający sobie zespół. Potrzebują tylko choreografów zdolnych w pełni wykorzystać ich potencjał. Udało się to Maciejowi Kuźmińskiemu, który z połączenia prozy Edwarda Stachury, muzyki i tańca stworzył udany – inspirujący i emocjonujący – spektakl.
Piotr Dobrowolski, portal taniecPOLSKA.pl
Fabula Rasa
Polski Teatr Tańca | Maciej Kuźmiński
choreografia, koncepcja
Maciej Kuźmiński
muzyka
Zbigniew Kozub, Stanisław Moniuszko
scenografia, kostiumy
Ilona Binarsch
dramaturgia
Paul Bargetto
reżyseria oświetlenia
Paweł Murlik
premierowa obsada
Amy Basley, Evelyn Blue, Kacper Bożek, Julia Hałka, Agnieszka Jachym, Paulina Jaksim, Jerzy Kaźmierczak, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Dominik Kupka, Paweł Malicki, Daniel Michna, Michał Przybyła, Adrian Radwański, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Emily Wong-Adryańczyk
asystent choreografa
Monika Witkowska
asystent prób
Katarzyna Rzetelska
obsługa techniczna
Adriana Cygankiewicz, Przemysław Gapczyński, Piotr Grywaczewski, Grzegorz Potocki, Daniel Wiśniewski, Zuzanna Majewska
Dyrektor Polskiego Teatru Tańca
Iwona Pasińska
fotografia
Andrzej Grabowski (# 3,4,5,6,7)
Aleksander Joachimiak (# 1,2,8)
czas trwania
70 min
premiera
20 listopad 2019, Poznań
Spektakl w Sieci wspiera Polski Teatr Tańca
Najbliższe spektakle
Mój ogon i ja | kolektyw Holobiont
11 grudnia 2022,
Centrum Kultury w Lublinie
Do łez | Bartek Woszczyński / B’cause Company
10 grudnia 2021,
Centrum Kultury w Lublinie
W moim początku jest mój kres | Klub Żak, Gdańsk
27 listopada 2022,
Klub Żak, Gdańsk
Empty Bodies | Centrum Kultury w Lublinie
27 listopada 2022,
Centrum Kultury w Lublinie
Do łez | Wałeckie Centrum Kultury
26 listopada 2022,
Wałeckie Centrum Kultury
W moim początku jest mój kres | Ełckie Centrum Kultury
23 listopada 2022,
Ełckie Centrum Kultury
