Minione Wydarzenia

Najeść się, nażreć, „nażyć”, obkupić, żeby urwać z doczesności jak najwięcej. Więcej mocy, więcej cali, więcej paneli, więcej pikseli, więcej złota, więcej żarcia, więcej, więcej, więcej…

Podobno u Romów ciągle gra muzyka - nawet, gdy nie ma co jeść. Życie staje się wtedy znośniejsze.

Podobno u Romów ciągle gra muzyka - nawet, gdy nie ma co jeść. Życie staje się wtedy znośniejsze.

Podwójny wieczór Kieleckiego Teatru Tańca to wyjątkowa okazja by zobaczyć w zestawieniu najnowszy spektakl zespołu "Cudowny Mandaryn" Grzegorza Pańtaka z jednym z najstarszych spektakli, obchodzących swoje 20-lecie, "Stół bez szczęścia" w chor. Elżbiety Szlufik-Pańtak. Kielecki Teatr Tańca w swojej najlepszej formie. Zapraszamy !

Niech staną się bezradni jak dzieci,
ponieważ słabość jest wielka, a siła jest niczym.
W chwili narodzin człowiek jest słaby i wiotki,
w chwili śmierci – twardy i sztywny.

Całe dzieciństwo słyszeliśmy “bądź grzeczny”, “zachowuj się jak należy”. Ale co to dokładnie oznacza? Ciekawe czy nasi rodzice mieli pełną świadomość tego, jakiego człowieka kształtują i „co z nas wyrośnie”.

Całe dzieciństwo słyszeliśmy “bądź grzeczny”, “zachowuj się jak należy”. Ale co to dokładnie oznacza? Ciekawe czy nasi rodzice mieli pełną świadomość tego, jakiego człowieka kształtują i „co z nas wyrośnie”.

Obecny stan naszej wiedzy o tzw. rzeczywistości sugeruje, dość sensownie zresztą, że wszechświat zbudowany jest z bardzo małych cząstek elementarnych oraz tzw. ruchu zachodzącego pomiędzy nimi. Ich ilość jest nieskończona. To znaczy zawsze o jeden więcej. I co. I niektóre cząstki się zlepiają. I wytrzymują tak dłużej. Galaktyki, ludzie, owoce.

Najeść się, nażreć, „nażyć”, obkupić, żeby urwać z doczesności jak najwięcej. Więcej mocy, więcej cali, więcej paneli, więcej pikseli, więcej złota, więcej żarcia, więcej, więcej, więcej…

Obecny stan naszej wiedzy o tzw. rzeczywistości sugeruje, dość sensownie zresztą, że wszechświat zbudowany jest z bardzo małych cząstek elementarnych oraz tzw. ruchu zachodzącego pomiędzy nimi. Ich ilość jest nieskończona. To znaczy zawsze o jeden więcej. I co. I niektóre cząstki się zlepiają. I wytrzymują tak dłużej. Galaktyki, ludzie, owoce.

Najeść się, nażreć, „nażyć”, obkupić, żeby urwać z doczesności jak najwięcej. Więcej mocy, więcej cali, więcej paneli, więcej pikseli, więcej złota, więcej żarcia, więcej, więcej, więcej…

"Choreografia Mochnieja jest niezwykle dynamiczna, efektowna, wymagająca. Energii (jeszcze!) dodaje wyrazista muzyka Wojciecha Frycza, wizualizacje (odwołujące się do „polskich” obrazków: kłosów zboża czy drzew nad wodą). Paradoksalnie, przy całym tym rozbuchaniu inscenizacyjnym, We_selle wydaje się być spektaklem bardzo intymnym, osobistym. To gorzkie (lecz jednocześnie pełne sentymentu) spojrzenie na współczesną Polskę." - Mirosław Baran

Niech staną się bezradni jak dzieci,
ponieważ słabość jest wielka, a siła jest niczym.
W chwili narodzin człowiek jest słaby i wiotki,
w chwili śmierci – twardy i sztywny.

w stanie ciągłego strachu, niepewności, zagrożenia, potrzeby i wykluczenia … otoczeni przez wydarzenia, którym staramy się nadać jakiś sens i ludzi, z którymi chcemy, ale nie potramy się porozumieć … prowokowani fzycznie, emocjonalnie, mentalnie – wyczerpani … w świecie, w
którym czyny zdają się mówić głośniej niż słowa, a słowa już nie są słyszane … gdzie nie chcemy widzieć i boimy się patrzeć

Obecny stan naszej wiedzy o tzw. rzeczywistości sugeruje, dość sensownie zresztą, że wszechświat zbudowany jest z bardzo małych cząstek elementarnych oraz tzw. ruchu zachodzącego pomiędzy nimi. Ich ilość jest nieskończona. To znaczy zawsze o jeden więcej. I co. I niektóre cząstki się zlepiają. I wytrzymują tak dłużej. Galaktyki, ludzie, owoce.

Podobno u Romów ciągle gra muzyka – nawet, gdy nie ma co jeść. Życie staje się wtedy znośniejsze.

Od czarów, obrzędów, muzyki, pieśni, tańca, podróży, po oszustwa, kradzieże i prześladowania. Opowieść z różnych perspektyw. Trochę magiczna, a zarazem dobitnie dosłowna. O Cyganach? O ludziach?

w stanie ciągłego strachu, niepewności, zagrożenia, potrzeby i wykluczenia … otoczeni przez wydarzenia, którym staramy się nadać jakiś sens i ludzi, z którymi chcemy, ale nie potramy się porozumieć … prowokowani fzycznie, emocjonalnie, mentalnie – wyczerpani … w świecie, w
którym czyny zdają się mówić głośniej niż słowa, a słowa już nie są słyszane … gdzie nie chcemy widzieć i boimy się patrzeć

"(...)wzruszająca opowieść o samotności i walce o uwagę drugiego człowieka. Spektakl w bardzo emocjonalny sposób pokazał potrzebę miłości rodzicielskiej i partnerskiej oraz trudności jakie przeżywają związani tymi relacjami ludzie." - forum humanum mazurkas